Historisch ontstaan van Londen

onden werd volgens de middeleeuwse mythologie van Geoffrey van Monmouth gesticht door Brutus van Troje en stond bekend als Troia Nova, dat veranderd werd tot Trinovantum. Koning Lud zou de stad hebben veranderd in Caer Ludein, dit is de oorspronkelijke naam van "Londen".

Geoffrey voorziet het voorhistorische Londen van een rijke tooi van legendarische koningen en interessante verhalen, die eveneens in zijn Historia regum Britanniae worden beschreven. Archeologen hebben echter, behalve tekenen van landbouw en resten van bewoning, geen bewijs gevonden van een voorhistorische of Britse stad.

Gedurende de prehistorie was Londen een landbouwgebied. In dit gebied waren de handelsposten Egham en Brentford gevestigd. Deze twee plaatsen zijn niet uitgegroeid tot steden, mede vanwege een gebrek aan communicatiemogelijkheden. Belangrijke vondsten, zoals het Schild van Battersea, dat in de Theems bij Chelsea werd gevonden, doen wel vermoeden dat het gebied belangrijk was.

Rond het jaar 50, onder de Romeinse keizer Claudius, werd de stad als Londinium gesticht op de noordoever van de Theems. Het was de hoofdstad van de Romeinse provincie Britannia. Waarschijnlijk werd al in de tweede eeuw een brug over de rivier gebouwd. Nadat de stad in 61, door troepen van Boudicca, geheel verwoest werd, groeide zij uit tot een van de grootste steden van het Romeinse Rijk. Na het vertrek van de Romeinen in 410 raakte de stad in verval.

In de middeleeuwen en vroeg-modernetijd is Londen dankzij de insustrialisatie weer opgebouwd en is het een welvarend enorm kapitool geworden.